Naar Ouzel Lake

Écht, we moésten wachten op de warme muffins van Becky. Eerder konden we niet vertrekken. Iets na 8 zagen we Jim komen aanwandelen met het mandje. Mmm, vandaag met noten! Zooo luchtig en lekker!!

De Wild Basin area is veel kalmer dan het Glacier Basin. Geen shuttle busje hier, de ingang van het park, waar je je toegangspas moet tonen, is zelfs onbemand. Het laatste deel tot aan de trailhead (de kop, het begin van het wandelpad dus) is een kiezelweg van ongeveer 2km. De parking is al wel vol, maar er kunnen dan ook niet zoveel auto's op, en wij mogen ons vlak ervoor aan de kant van de weg zetten. 

We trekken ons op gang (Ingrid is de grootste diesel van ons 3), en beginnen aan deze hike, die exact even lang is als die van eergisteren naar Sky Pond: 9,8mi, of zo'n 16km. Hoogteverschil dat we vandaag moeten overwinnen: een kleine 460m. Deze wandeling is er één van watervallen en cascades (maken wij dat verschil eigenlijk ook? In Cascades valt het water dus niet, maar loopt het over verschillende delen geleidelijk naar beneden...). Eerst de Copeland Falls, dan de Calypso Cascades en uiteindelijk de Ouzel Falls. Alle 3 zijn het voor veel mensen eindpunten van hun tocht. Voor ons niet, wij gaan na de laatste watervallen nog enkele km door tot aan het gelijknamige meer. Na 3u bereiken we ons doel. Voldaan, en tijd voor een hapje. Tijdens onze wandelingen bestaat de 'lunch' meestal uit één of twee voedzame repen, met muesli of noten. Bananen hebben we meestal ook bij, en veel water. We kochten ook enkele keren lekker gezouten gedroogd vlees. Een echte opkikker.

De terugweg (meestal dalend natuurlijk) doen we (deze keer hé, niet altijd hoor) zoals soldaten in een peleton: achter elkaar marcherend. Ik geef het (strakke maar rechtvaardige) tempo aan, en de dames volgen me in de pas. We lachen wat af. Sommige mensen vinden ons (terecht) maar een raar volkje (moest er iemand iets gevraagd hebben, dan zouden we wel gezegd hebben dat we Nederlanders of Duitsers waren of zoiets...). Ach, we kennen hier toch niemand. Na 1,5u zijn we terug beneden. Een gemiddelde snelheid van 5,3 km/h, er zijn er die trager lopen...En dat op terrein vol stenen en takken. Goed gedaan dames.

Nu hebben we nog even tijd om langs de supermarkt te gaan. Ingrid kookt vanavond nog eens een lekkere pasta. Tot in Glacier (onze laatste locatie) zullen we nooit meer zelf kunnen koken, dus we willen ervan profiteren om aan onze cabin te blijven. Goed idee, want we hebben nog leuke momenten met Becky en Jim. Becky brengt ons zelf-gerookte forel (die Jim gevangen had), we kijken met z'n allen hoe Lucy (hun Australische herdershond) een eekhoorn achterna kijkt in de boom, en Jim complimenteert ons omdat we Elise deze ervaring geven ipv een strandvakantie...

Morgen onze langste rit naar Grand Teton. We proberen er zelfs wat door Elise geselecteerde winkels tussen te gooien, ergens onderweg...