Scenic drive ipv de wandeling

20 juli 2017 - Grand Teton National Park, Wyoming, Verenigde Staten

Gisterenavond kreeg ik wat twijfels. Ik keek de wandeling naar Lake Solitude nog eens na, en die leek me toch wel lang, zelfs indien we de bootshuttle zouden nemen. Misschien toch eens rustig naar een alternatief kijken. Plannen dan maar omkeren, en vandaag de scenic drive doen ipv morgen. Beetje langer slapen is ook wel eens leuk, en de lange rit van gisteren zat nog wat in de kleren. Misschien was ik ook wel wat te moe om weer aan wandelen te denken. In elk geval, het was een beslissing genomen met het gevoel, en niet met het verstand. Intussen weten we dat dat meestal de beste zijn...blijkt achteraf. 

Toen we uit onze cabin naar de auto stapten, passeerden er juist 3 mooie statige muildierherten, op een meter of 10! Verschillende mensen namen foto's, en alhoewel de dieren duidelijk op hun hoede waren, gingen ze toch vrij rustig hun gangetje. Ze hebben zich leren aanpassen aan de aanwezigheid van mensen...

We gingen rustig ontbijten in de Trapper Grill hier aan de lodge, en vertrokken dan voor een rit van een km of 70. Er is een zgn 'scenic drive' die je in een lus door het gebied brengt tussen Jackson Lake en Jackson stad (allé, groot dorp. Alhoewel, het heeft een tamelijk druk vliegveldje!). We passeren langs Jenny Lake, en zo hebben we toch ook al eens verkend waar we de shuttle naar de overkant van het meer moeten nemen, indien we besluiten de wandeling naar Lake Solitude toch te doen. Als we in de buurt van de aanlegsteiger willen parkeren moeten we er sowieso vroeg bij zijn morgen, dat is duidelijk. Het weer is prachtig, en de bergen staan nu heel mooi in de ochtendzon. We stoppen bijna aan elke turnout om foto's te nemen. Het Craig Thomas Discovery & Visitor Centre (genoemd naar een senator die het gebied sterk gesteund heeft) is zeer mooi en groot. Ingrid vindt er haar obligate stempel, en we bekijken een mooie film over het park in een auditorium. We gaan toch eens te rade bij een Ranger over de wandeling. Die bevestigt dat er op het hoogste deel nog veel sneeuw ligt, maar dat a) de wandeling één van de mooiste van de streek is, b) wel lang is maar niet verschrikkelijk steil (buiten het eerste deel na het meer) en c) dat morgen een veel mooiere dag gaat worden, omdat ze vanmiddag een groot onweer en veel regen verwachten... Zo zie je maar weer: volg je buikgevoel en het blijkt dat er een reden voor was. Dat komt dus goed uit! We gaan er morgen voor. We zullen wel vroeg uit de veren moeten. De eerste shuttle vertrekt om 7u, en die willen we nemen, of max een kwartier later.

Wat later komen we aan in Jackson, de hoofdplaats van deze streek (Jackson Hole - een 'hole' is een vallei). We drinken er iets, eten een peperduur ijsje, en bezoeken nog wat leuke winkeltjes. De terugweg is er één in wolken, regen en grijs weer, maar we maken er het beste van. Op een bepaald moment zien we honderden buffels in de weide langs de weg! Imposant, maar we hopen er in Yellowstone van dichterbij te kunnen zien. Daarstraks hebben we trouwens een Pronghorn op foto kunnen vastleggen! Een soort antiloop, die we gisteren dus ook hadden gezien, maar niet hadden kunnen fotograferen! Voor wat tekst: zie bij de foto's.

Ons avondeten in de Leek's pizzeria was verrassend lekker, en gezellig informeel. We gaan er morgen gewoon terug Dichtbij, weinig poespas en lekker, wat wil een mens nog meer?

En nu bedje in, de wekker staat op 5u45...

Foto’s