Lake Solitude: topklasse gletsjermeer

Wekker om 5u45 (op m'n iPhone staat nu 'Ain't no mountain high enough' als wekliedje), wat cornflakes en een koffie in de ontspanningsruimte van de lodge, en om 7u05 waren we aan de boatshuttle om ons (in de mist) over Jenny Lake te varen. De boot zit toch al mooi vol (zo'n 25 mensen). 

12 minuten later beginnen we aan onze trip. 2 dames voor ons gaan er als een speer vandoor, maar zien niet wat ik wel zie: een zwarte beer moeder met 2 schattige cubs!! De regels geven aan dat je 100 yards (zo'n 90m) van beren, elanden en bizons moet verwijderd blijven (en 25 yards van ander wild), maar deze beren zitten in de struiken op minder dan pakweg 20m van ons. Andere wandelaars vlak na ons komen dichterbij en nemen hun beerspray klaar. Die reflex had ik nog niet. Ik grijp naar m'n fototoestel, maar ik wil het geluid van de klik vermijden (heb ik nadien afgezet) en doe vanalles fout. De foto's zijn waardeloos. Jammer, maar wij hebben ze toch maar gezien! Een beetje verder kruisen we een kranige dame die aan het meer gekampeerd heeft. Ze zegt ons dat er 10 min hogerop een eland-koe met haar kalf rondwandelt, en ja hoor, ook die zien we, weliswaar ook maar even. Een eland kan soms gevaarlijker zijn dan een beer, alleen vinden mensen dat gewoon een schattiger dier, en passen ze dus minder op. 

De rest van de wandeling is adembenemend mooi. We kunnen wel foto's blijven nemen, maar we weten ook dat die natuurlijk niets zeggen tegenover wat wij in realiteit zien! En dat onder een prachtige blauwe hemel! De laatste kilometer voor het meer moeten we nog door veel sneeuw, en is het ook terug wat steiler. We zijn blij dat we er zijn (na 4u) en dan... Wat een fantastische beloning voor onze inspanningen! Een meer, zogoed als vol met ijs (niet hetzelfde als dichtgevroren), mooie kleuren boven en onder water, prachtige bergflanken eromheen, en een muildierhert dat ons komt bezoeken. We nemen onze tijd om er rustig te lunchen en wat te genieten van de omgeving en van de zon.

Drie kwartier later vertrekken we terug naar beneden. Met lamme benen de auto in richting onze Signal Mountain lodge cabin, een lekkere douche, en terug naar Leek's pizza onder het spelen van een UNO'tje. By the way, vergeten te vermelden: gisterenavond hebben we in de ontspanningsruimte Monopoly versie National Parks gespeeld. Glorieus gewonnen door mijn vrouwke. Ere wie ere toekomt.

Morgen slapen we wat langer en trekken we richting Yellowstone.