1e dag Rocky Mountain NP: weeral een fantastische wandeling

Lach niet, om 5u30 de wekker gezet. Probleem is, dat het een uurtje duurt vooraleer we weg zijn. Er zijn 2 grote hiking-gebieden hier: Wild Basin is het rustigere, maar Glacier Basin / Moraine Park is heel druk in de zomer, en zeker op een zondag. De parking (goed voor een auto of 50) was gewoon volzet toen wij er om 7u05 arriveerden! Als we niet ergens een plaatsje vonden, dan zouden we helemaal terug tot het begin van het park moeten rijden en de shuttle moeten nemen. Gelukkig had Elise gezien dat er een kleine parkeerplaats (6 auto's) was aan een lookout punt. Een halve km verder, maar dat kon er vandaag nog wel bij!

We twijfelden nog tussen de hike naar Andrew's Glacier of die naar Sky Pond, maar op die eerste bleek nog te veel sneeuw te liggen. Te gevaarlijk dus (je ziet de trail niet, en je kan door de sneeuw zakken omdat die soms langs onder begint te smelten!). De hike naar Sky Pond heeft verschillende hoogtepunten: eerst heb je Alberta Falls (waar veel toeristen al stoppen), en dan loop je via The Loch (een meer dus) naar de Timberline Falls (een waterval dus) en vandaar langs Lake of Glass naar Sky Pond.

Alle hoogtepunten waren fantastisch! Helemaal anders dan wat we tot hiertoe al gezien hadden in de woestijn. Meer vergelijkbaar met Canada dit, en het moest er niet voor onderdoen. We mijmerden wat over wat het met ons deed. De bergen, de watervallen, de meertjes: dat is pittoresk, knusser, dat ontroert meer. De voorbije 1 1/2 week in de woestijn werden we overdonderd, omvergeblazen door wat de natuur over vele vele miljoenen jaren had verwezenlijkt. Bon, misschien niet zo interessant, maar het geeft wel weer dat we zelf aanvoelen dat we inderdaad in de tweede helft van onze reis zijn aanbeland (morgen is het ook écht zover...). Vooral Lake of Glass vonden we geweldig. De weerspiegeling van de bergen erachter in het water, die kleuren. En dat als beloning, net nadat we serieus hadden moeten klauteren (met handen, voeten, al zittend enz) om de Timberline Falls vertikaal te overbruggen! We kwamen soms oudere mensen tegen waarvan we ons afvroegen hoe die dat hadden klaargespeeld! In elk geval waren we weeral heel voldaan en tevreden dat we het helemaal tot aan Sky Pond hadden gebracht. 18km lijkt niet onoverkomelijk, maar die klim die ik daarnet beschreef, die voegt natuurlijk geen afstand toe, en die is toch redelijk inspannend. We waren nog blijer toen we om 14u30 terug aan onze auto waren. Amai onze benen en rug...

Even gedoucht en wat ontspannen, en tegen 16u30 vertrokken naar Estes Park, het stadje hier vlakbij, om eens te kijken wat het aan winkeltjes te bieden had. Niks dus! Wat een grap. Allemaal lelijke souvenirwinkeltjes met de grootste rommel eerst. Wat vroeger dan gepland aan Mama Rose's gearriveeerd, en eigenlijk best lekker (Italiaans) gegeten.

Morgen doen we de Trail Ridge Road. Veel in de auto, weinig stappen.