Rocky Mountains dag 2: Trail Ridge Road

Beetje uitgeslapen vandaag. Elise zeker. Concreet betekent dat ca 8u00. De warme muffins die Becky, de uitbaatster van de River Spruce Cabins waar we 4 nachten logeren, elke morgen bakt (behalve op zondag) worden om 8u aan onze cabin bezorgd. Gisteren hadden we ze dus niet...Heerlijk luchtig, nog lekker warm, en een fantastisch laagje blauwe bessen. We hebben gevraagd ze zeker ook morgen voor ons te bakken, zelfs al zouden we voor 8u weg zijn :-)!

De Trail Ridge Road is de hoogste doorlopende verharde weg in de VS. De max.hoogte die we bereiken is iets boven de 3700m. Je voelt dat toch aan je adem als je een beetje inspanning levert. Wederom krijgen we andere vergezichten te zien. Meestal met het blote oog en soms met de verrekijker ontdekken we bergmeertjes, rendieren in de verte (ze weten heel goed dat we er niet bijgeraken zonder de wandelpaden te verlaten, wat je op een serieuze boete kan komen te staan), en besneeuwde bergflanken. Af en toe stappen we uit aan een lookout punt. Soms zit daar een korte wandeling bij, soms is het gewoon over de rand in de verte kijken. 

Aan de Kawuneeche Valley, aan Poudre Lake zien we een auto of 10 achter elkaar stapvoets rijden. Dat betekent meestal dat er iets interessants te zien is. En inderdaad: 2 elanden achter het meer, die zich stilaan in onze richting bewegen. Op een bepaald moment moeten we ons zelfs een beetje uit de voeten maken. Een moeder-eland beschermt haar kleintje met alle middelen die ze heeft. De wet zegt: minstens 100 yards (91m) afstand tot beren en wolven, en 25 yards (23m) tot alle andere wilde dieren (wat bij een chipmunk natuurlijk niet altijd mogelijk is, maar ik vermoed dat ze eerder rendieren en vee bedoelen...). Het is de allereerste keer in mijn leven dat ik een eland in levende lijve zien. Voor Elise komt dat moment dus 40j vroeger dan voor mij. Lucky she! Ingrid heeft al Noorse Elanden gezien, maar nog geen Amerikaanse :-).Wat een vreemd dier toch. Beetje kop buiten proportie, beetje voorhistorisch o.i.maar heerlijk om te ontmoeten.

Een beetje verder zien we er nog één, zelfs nog dichter dan die twee van daarnet, en nog enkele km verder weer één, maar dan veel verder weg. 4 op een half uur tijd!!

Grand Lake is te vergelijken met Estes Park, maar toch hebben ze hier iets meer moeite gedaan om er iets knus van te maken. De voetpaden langs beide kanten zijn volledig van hout, en de winkeltjes en restaurants hebben allemaal een houten galerij ervoor, wat het een beetje gezelliger maakt allemaal. We eten er een buritto en drinken er een koffie. Elise vindt er zelfs oorbelletjes!

De terugweg gaat (uiteraard) wat sneller. We stoppen niet meer overal en zijn rond 16u30 terug aan onze cabin waar we nog genieten van een glaasje wijn, een gesprekje met Jim en wat kaas en brood. 

Morgen staat er terug een serieuze wandeling op het programma naar Ouzel Lake.